ေလာကၾကီး က က်ြန္မကိုသင္ေပးလိုက္ၿပီးပဲ......

လူဆိုတာ ကိုယ့္သမိုင္း ကိုယ့္ေရးရမယ္

ငါ့သမိုင္း ငါ့အနာဂတ္မွာ

ေရးၿပဖို့ေကာင္းေလာက္ေအာင္

ဘယ္သစ္ပင္မွာ ဂႏၱာဝင္ထြင္ေအာင္

ပန္းေတြမပြင့္ေဝခဲ့ပါဘူး....

ငါကိုယ္တိုင္ကလည္း

အသက္ ၂၆ ႏွစ္သာ ၿပည့္သြားတယ္

ေရေရရာရာ ဘာမွမသိ

ရင့္ၾကက္မူမရွိေသးဘူး

အရပ္သာၿမင့္တယ္

လိုခ်င္တာ လွမ္းလို႔ မမွီေသးဘူး....

ငါကိုယ္တိုင္ေရြးခ်ယ္ၿပီး

ငါ့ယုံၾကည္ခ်က္နဲ့ ေဆာက္ခဲ့တဲ့ ဘူဒါ

ေလာဘေတြကို မြန္းမံတယ္ ဆိုခ်င္သလား

ရတယ္ေလး......

အထၳေတြကို မြန္းမံတယ္ေၿပာလည္း

လက္ခံမွာပဲ။

ငါသမိုင္း ငါေရးတယ္ဆိုေပမဲ့

သဲေသာင္ၿပင္မွာ တုတ္နဲ့ ၿခစ္ေတာ့

ဘယ္ေမာ္ကြန္းဝင္ပါမလည္း....

ဘဝမွာတိုးတက္လာ ေမးရင္

ေၿဖရခတ္သား

လူေတြၾကားထဲမွာ ရွင္သန္ရပ္တည္ဖို့ဆိုတာ

ပညာရွိအၿမတ္အၿပင္မထြက္ဆိုသလို

ရင္ထဲမွာမုန္းေနေပမဲ႔ မ်က္နွာကၿပဳံးၿပီး

ပါးစပ္ကလည္းခ်ဳိေနဖို့ဆိုတာ

တကယ္ေတာ့မလြယ္လွဘူး

လူေတြနဲ့ဆက္ဆံရင္ေတာ့

လိုအပ္ရင္

ပုတ္သင္ညိဳလို႔ ပဲ အေရာင္ေၿပာင္းတတ္ရမယ္ဆိုတာ

ေလာကၾကီး က က်ြန္မကိုသင္ေပးလိုက္ၿပီးပဲ.......