ဗုဒၶဘာသာကုိ ဒီိမုိကေရစီနည္းက်သည္ဟု ဆိုၾက၏။ ဒီမိုကေရစီကို ယေန႔ေခတ္ကာလ၏ အေကာင္းဆံုးေသာ အခင္းအက်င္းအျဖစ္ လက္ခံထားၾက၏။ သို႔ျဖစ္၍ ကမၻာ့လူသား၏ စံႏႈန္းမ်ားကို သတ္မွတ္ေ၀ဖန္ၾကရာတြင္ ဒီမိုကေရစီနည္းက်မက် သံုးသပ္ၾကေလ့ရွိ၏။ အခ်ိဳ႕ကလည္း မိမိတို႔ အဆံုးစြန္တန္ဖိုးထားေသာ ဘာသာတရားကို ဒီမိုကေရစီဟူေသာ မေရမရာ ေခတ္ကာလေရပန္းစားေသာ ႏိုင္ငံေရးသေဘာတရားတစ္ခုမွ်သာျဖစ္ေသာ ႏိုင္ငံေရးစနစ္တစ္ခုႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္အကဲျဖတ္မႈကို ဘ၀င္မက်ခ်င္ၾက။
ယေန႔ကမၻာတြင္ ဗုဒၶဘာသာသည္ ဘာသာၾကီးေလးခုတြင္ ကိုးကြယ္မႈဦးေရအားျဖင့္ ေအာက္ဆံုးေရာက္ေန၏။ သို႔ေသာ္လည္း ေပၚျပဴလာျဖစ္ျခင္းႏွင့္ အႏွစ္သာရျပည့္၀ျခင္းတို႔မွာ တစ္ထပ္တည္းက်သည္ဟု မဆိုႏိုင္။ ေပၚျပဴလာျဖစ္တိုင္းလည္း အႏွစ္သာရျပည့္၀ေသာေၾကာင့္ဟု မဆိုႏိုင္သလို အႏွစ္သာရျပည့္၀တိုင္းလည္း ေပၚျပဴလာျဖစ္မည္ဟု မဆိုႏိုင္။ ဤသည္မွာ ေလာကၾကီး၏ နိယာမဟု ဆိုရမလို ရွိ၏။ သို႔ျဖစ္၍ ကိုးကြယ္သူဦးေရ ေအာက္ဆံုးေရာက္ေနေသာ ဗုဒၶဘာသာကို အႏွစ္သာရနည္းပါးမႈေၾကာင့္ဟု မဆိုအပ္။
ယေန႔ကမၻာ့ပညာရွင္မ်ား၏ မ်က္လံုးထဲကို ၾကည့္လိုက္လွ်င္ ဗုဒၶဘာသာကို ေလးေလးနက္နက္ စဥ္းစားလာေနၾက၏။ ဗုဒၶဘာသာ၏ အမွီအခုိကင္းမဲ့မႈ (ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အားကိုးရမယ္)သည္ ေရွးယခင္က ဘာသာျခားတို႔၏ ထိုးႏွက္ကဲ့ရဲ႕စရာ အားနည္းခ်က္ၾကီးတစ္ခုလို ျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္း ယခုအခါမွာကား ေလာကလူသားတို႔၏ ကိုယ့္အားကိုယ္ ကိုးေနရမႈကို မ်က္၀ါးထင္ထင္ ျမင္လာေနၿပီ ျဖစ္၏။ ဘ၀၏ မွီခိုရာကင္းမဲ့မႈကို မ်က္၀ါးထင္ထင္ ျမင္လာၾကရ၏။ အခ်ိဳ႕ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ အသက္အရြယ္ၾကီးရင့္လာလွ်င္ ပို၍ဆိုး၏။ သားသမီးမ်ားမွာလည္း တဟုန္ထိုးလိွမ့္ဆင္းေနေသာ ေခတ္ကာလ ေရးစီးေၾကာင္းထဲတြင္ ၀ရုန္းသုန္းကား လိုက္ပါသြားေနရ၏။ သို႔ျဖစ္၍ လူၾကီးသူမမ်ားမွာ ပို၍ အထီးက်န္လာရ၏။ အမွီအခုိ ကင္းလာ၏။ ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ရွာမေတြ႕။
ႏွလံုးသားျဖင့္ စတင္ခဲ့ပံုရေသာ ကမၻာ့ၾကီးသည္ တျဖည္းျဖည္း ႏွလံုးသားကို ႏွစ္လေပါင္းမ်ားစြာ ေမ့ေလ်ာ့ထားခဲ့ၾက၏။ ရုပ္၀တၳဳမ်ားေနာက္ စံုမွိတ္လိုက္ပါခဲ့ၾက၏။ ယခုအခါ ေမ့ေလ်ာ့ခံ ႏွလံုးသားကို ျပန္လည္ၾကည့္ျမင္လာတတ္ၾကၿပီ ျဖစ္၏။ ႏွလံုးသားတြင္ အထီးက်န္ဆန္ျခင္းႏွင့္ အမွီအခုိမဲ့မႈ၊ မလံုၿခံဳမႈတို႔ကို ရိပ္စား(ရိပ္စား)မိလာၾက၏။ အစဥ္ထာ၀ရ ရိုက္ခတ္လာေနေသာ ေကာင္းမႈ၊ မေကာင္းမႈတို႔က ႏွလံုးသားမွာ ေၾကးမႈံျပင္လို ထင္ရွားေနတာကို ေတြ႕လိုက္ၾကရ၏။ ကံသံုးပါးနဲ႔လုပ္ေဆာင္လိုက္သမွ်သည္ ႏွလံုးသားမွာ ရိုက္ခတ္လာ၏။ ရိုက္ခတ္လာေသာ ႏွလံုးခုန္သံႏွင့္ ကံအသစ္တို႔ကို ထပ္ေလာင္းလုပ္ေဆာင္ျဖစ္ၾက၏။ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္လိုက္ရၿပီ။ ေလာက၏ အျဖစ္အပ်က္တို႔မွာ ျပဳလုပ္ဖန္ဆင္းသူသည္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ကလြဲ၍ အျခားမရွိ။ ငါသာလွ်င္ ငါ့ဘ၀ရဲ႕ ဖန္ဆင္းရွင္ပါလားဟူ၍ ရိပ္စားမိလာၾကၿပီ။
ဤသို႔ျဖင့္ ဗုဒၶစာေပကို ေလ့လာေနသူမ်ားလည္း တစ္ေန႔တစ္ျခား တိုးပြားလာေန၏။ ေလ့လာသူတို႔အေနျဖင့္ သူတို႔ေလ့လာႏိုင္စြမ္းရွိလာေလေလ ဗုဒၶဘာသာ၏ လူသားဆန္မႈ၊ ဓမၼဓိ႒ာန္က်ေသာ ေလာကအျမင္တို႔ကို ေတြ႕ျမင္သိရွိလာၾကေလေလ ျဖစ္ေနၾက၏။ ထိုအထဲမွ ယေန႔ေခတ္ကာလ၏ ေရပန္းစားေသာ ႏိုင္ငံေရးအျမင္တစ္ခုျဖစ္ေသာ ဒီမိုကေရစီသေဘာတရားမ်ားကို ဗုဒၶတရားေတာ္မ်ားတြင္ အမွတ္မထင္ေလ့လာရင္းကေန အမွတ္ထင္ထင္ ေတြ႕ရွိလုိက္ၾကရ၏။ ေလ့လာသူတုိ႔ ဘ၀င္အခိုက္ေစဆံုး သုတၱန္က ကာလာမသုတ္ေခၚ ေကသမုတၱိသုတၱန္ျဖစ္၏။ ဒီေနရာမွာ ေမ့ေနေသာ သုတၱန္တစ္ခုရွိ၏။ ယင္းမွာ ကူဋဒႏၲသုတ္ေတာ္ျဖစ္ပါ၏။ ကူဋဒႏၱသုတ္ေတာ္မွာ ေသေသခ်ာခ်ာ ဖတ္ရႈေလေလ ျမတ္ဗုဒၶ၏ လမ္းညႊန္ခ်က္မ်ားကို သေဘာအက်ၾကီး က်မိေလေလ ျဖစ္ရ၏။
ဗုဒၶျမတ္စြာသည္ လူ႕ေလာကအတြင္း ေရွာင္လႊဲ၍မရႏိုင္ေသာ လူသားထုတစ္ရပ္လံုးအေရးအတြက္ လမ္းညႊန္ခ်က္ေပးထားသည္မွာ ေလးစားၾကည္ညိဳဖြယ္ရာ ျဖစ္ရပါသည္။ ယခု စာေရးသူက ကူဋဒႏၱသုတ္ေတာ္ကို ဗဟိုျပဳရင္း ဗုဒၶျမတ္စြာ၏ ၾကည္ညိဳဖြယ္ရာမ်ားကို ေဖာ္ထုတ္တင္ျပသြားပါမည္။
Yangon (Rangoon) Time
"/>
